Holenderski Artysta Han van Meegeren: Zemsta na Krytykach poprzez Stworzenie Mistrzowskich Falsyfikatów
Han van Meegeren, urodzony w 1889 roku holenderski malarz, okazał się jednym z najbardziej utalentowanych fałszerzy w historii sztuki. Pomimo że jego własne prace były chwalone za kunszt i umiejętności, zarzucano mu brak oryginalności, twierdząc, że jego obrazy są jedynie kopiami dzieł dawnych mistrzów. Aby zemścić się na krytykach, van Meegeren postanowił udowodnić, że potrafi nie tylko doskonale naśladować styl innych artystów, ale również tworzyć własne arcydzieła, równie dobre jak te malowane przez największych mistrzów.
Przez kilka lat van Meegeren prowadził gruntowne badania nad twórczością holenderskiego malarza, Johannesa Vermeera, którego styl cenił najbardziej. Eksperymentował z historycznymi pigmentami, używał starych płócien i pędzli z XVII wieku, by stworzyć perfekcyjną iluzję siedemnastowiecznego malowidła. Efektem tych wysiłków było stworzenie siedmiu mistrzowskich falsyfikatów przypisywanych Vermeerowi, w tym najbardziej znanego dzieła – „Wieczerzy w Emaus”, sprzedanego za ponad 500 000 guldenów.
Van Meegeren okazał się tak utalentowanym fałszerzem, że nawet po jego śmierci, muzea i kolekcjonerzy sztuki nie są w stanie z pewnością stwierdzić, które z przypisywanych Vermeerowi obrazów są oryginalne, a które falsyfikatami van Meegerena. Jego geniusz jako imitatora stylu mistrzów malarstwa sprawił, że przez lata wiele jego podróbek było wystawianych w prestiżowych muzeach jako autentyczne dzieła. Dopiero w połowie lat 40. XX wieku fałszerstwa van Meegerena zostały wykryte, a on sam przyznał się do podrobienia 14 obrazów, z czego 9 udało mu się sprzedać za łączną kwotę 7 167 000 guldenów.
„Książę Fałszerzy” Eric Hebborn: Ukrywanie się w Cieniu Wielkich Mistrzów
Kolejnym wybitnym fałszerzem, który zyskał sławę jako „Książę Fałszerzy”, był Eric Hebborn, urodzony w 1934 roku w Londynie. Jego trudne dzieciństwo, naznaczone biedą i maltretowaniem przez rodziców, zaowocowało rozwojem niezwykłego talentu malarskiego, który początkowo mógł jedynie wyrażać rysując przepalonymi zapałkami.
Choć Hebborn ukończył studia na prestiżowej Royal Academy of Arts w Londynie i zdobywał nagrody, nie zyskał uznania krytyków. Postanowił więc wykorzystać swoje zdolności w inny sposób – zaczął tworzyć doskonałe falsyfikaty. W przeciwieństwie do van Meegerena, Hebborn nie podrabiał istniejących obrazów, a malował nowe dzieła w stylu takich mistrzów, jak Rubens, Corot czy van Dyck. Jego prace były tak perfekcyjne, że eksperci uznawali je za autentyczne, zaginione dzieła dawnych mistrzów.
Oszustwa Hebborna wyszły na jaw dopiero w 1984 roku, gdy sam przyznał się do stworzenia około 500 fałszywych obrazów i ponad 10 000 szkiców. W autobiografii i podręczniku dla fałszerzy Hebborn z dumą opisywał, jak udało mu się wyprowadzić w pole ekspertów i pracowników muzeów. Niestety, jego pycha okazała się zgubna – w 1996 roku znaleziono go martwego na ulicy w Rzymie, prawdopodobnie zamordowanego przez marszandów, których praca została przez niego znacznie utrudniona.
Wolfgang Beltracchi: Stworzenie Imperium Falsyfikatów Trwające Cztery Dekady
Ostatnim, ale nie mniej imponującym, fałszerzem obrazów, który zyskał światową sławę, jest Wolfgang Beltracchi. Ten niemiecki artysta przez niemal 40 lat tworzył mistrzowskie falsyfikaty, zarabiając miliony dolarów na sprzedaży dzieł podrabianych w stylu takich artystów, jak Max Ernst, Pablo Picasso, Heinrich Campendonk czy Fernand Léger.
W odróżnieniu od van Meegerena i Hebborna, Beltracchi nie kopiował istniejących obrazów, a tworzył zupełnie nowe prace w stylu wybranych mistrzów. Pomagała mu w tym żona, Helene, która wymyśliła historię o rzekomej kolekcji obrazów odziedziczonej po dziadku. Przez długie lata ta historia była wiarygodna dla kolekcjonerów i muzealników, którzy bezkrytycznie przyjmowali fałszywe dzieła.
Beltracchi malował niezwykle szybko, produkując w ciągu dnia lub dwóch kolejne mistrzowskie falsyfikaty. Jego talent do naśladowania stylu różnych artystów był tak wielki, że potrafił podrobić obrazy ponad 50 malarzy. Niestety, jego działalność została ujawniona przez przypadek, gdy w jednym z obrazów zidentyfikowano pigment nieużywany przez danego artystę. Po procesie sądowym Beltracchi został skazany, ale po wyjściu z więzienia powrócił do malowania, tym razem pod własnym nazwiskiem. Podobno nadal zarabia miliony, organizując wystawy i udzielając wywiadów, ciesząc się sławą „celebryty” fałszerstwa.
Przypadki van Meegerena, Hebborna i Beltracchiego dowodzą, że niektórzy fałszerze posiadali niezwykły talent oraz umiejętności techniczne pozwalające im stworzyć dzieła, które z powodzeniem imitowały autentyczne dzieła mistrzów malarstwa. Choć ich działania były nielegalne, trudno nie docenić mistrzostwa, z jakim potrafili oni naśladować style wielkich artystów, wprowadzając w błąd kolekcjonerów i ekspertów sztuki przez dziesiątki lat. Warto korzystać z usług profesjonalistów, aby upewnić się, że nabywane dzieła sztuki są oryginalne.
