Gdy myślę o streamingu, pierwsza rzecz jaka przychodzi mi na myśl to prawdziwe kakofonia bodźców. Kocham to uczucie, gdy jestem otoczony przez tak wiele różnych opcji rozrywki na wyciągnięcie ręki – od najnowszych seriali po klasyczne filmy, które chciałem obejrzeć od lat. Jest w tym coś szczególnie kuszącego. Ale szczerze mówiąc, nie jestem pewien, czy to na dłuższą metę jest dobre dla mnie.
Uzależnienie od streamingu – złodziej czasu i pieniędzy
Pamiętam, jak kiedyś mój mózg był tak spragniony nowych bodźców, że wręcz nieświadomie wciągał mnie w wir binge-watchingu. Nagle zauważyłem, że minęły godziny, a ja wciąż siedzę z oczami wlepionymi w ekran, wyzywając kolejny odcinek po odcinku. To było jak narkotyk – krótkotrwała przyjemność, a potem uczucie pustki i zmęczenia. Eksperci twierdzą, że ten mechanizm uzależnienia jest bardzo podobny do tego, jaki zachodzi przy zażywaniu narkotyków. Mózg wydziela dopaminę, która daje nam poczucie przyjemności, ale z czasem potrzebujemy coraz większej dawki, by ten efekt osiągnąć.
I nie chodzi tu tylko o czas, jaki tracimy na oglądanie. Finansowo to również potrafi być prawdziwa pułapka. Jeśli korzystamy z kilku różnych serwisów streamingowych, rachunki mogą szybko się zsumować do naprawdę pokaźnych kwot. I nie ma tu znaczenia, czy bierzemy pakiety studenckie czy nie – i tak musimy wyłożyć sporo pieniędzy, by mieć dostęp do najpopularniejszych treści.
Zmienność oferty – frustrująca niepewność
Ale to nie wszystko. Kolejną pułapką, która czyha na użytkowników platform streamingowych, jest zmienność oferty. Często zdarza się, że jakiś serial czy film, na który czekaliśmy z niecierpliwością, nagle znika z danej usługi. Producenci i dystrybutorzy treści nie wiążą się z platformami na stałe, więc oferta jest dynamicznie modyfikowana.
To sprawia, że czujemy się sfrustrowani – bo albo musimy szukać tego tytułu na innej platformie, albo odkładać oglądanie w nieskończoność, obawiając się, że przepuścimy swoją szansę. A przecież jedną z głównych zalet streamingu miała być swoboda wyboru i dostęp do niemal nieograniczonej biblioteki treści. Tymczasem stajemy się zakładnikami kaprysów korporacji, które decydują, co i kiedy będzie dostępne.
Presja czasu i FOMO
Nie możemy też zapominać o psychologicznym aspekcie tych zmian w ofercie. Badania pokazują, że większość z nas cierpi na coś, co możemy określić mianem FOMO – lęku przed tym, że coś nas ominie. A platforma streamingowa to wręcz idealne środowisko do podsycania tego lęku.
Gdy widzimy, że dany tytuł jest „dostępny tylko przez ograniczony czas”, nasz mózg natychmiast zaczyna wysyłać sygnały alarmowe. Czujemy presję, by jak najszybciej to obejrzeć, bo przecież zaraz może zniknąć. A to z kolei prowadzi do tego, że rzucamy się w wir binge-watchingu, by nadrobić zaległości. I tak wpadamy w spiralę uzależnienia.
Zdrowy balans to klucz
Oczywiście nie oznacza to, że streaming jest zły sam w sobie. Wręcz przeciwnie – to niesamowite narzędzie, które daje nam dostęp do ogromnej różnorodności treści. Ale jak to często bywa, kluczem jest znalezienie zdrowego balansu.
Dobrze jest wyznaczać sobie limity czasowe i finansowe, by nie dać się wciągnąć w pułapkę uzależnienia. Nie ma nic złego w tym, by od czasu do czasu poświęcić wieczór na obejrzenie kilku odcinków ulubionego serialu. Ważne, by nie robić z tego codziennej rutyny i nie pozwolić, by streaming zdominował nasze życie.
Warto też być świadomym zmienności oferty i nie wpadać w panikę, gdy jakiś tytuł znika z danej platformy. Być może pojawi się on na innej usłudze lub po prostu odłożymy jego obejrzenie na później. Najważniejsze, by nie dać się złapać w pułapkę FOMO i nie kompulsywnie ścigać każdej nowości.
Moim zdaniem streaming to fantastyczne narzędzie, ale jak każda dobra rzecz, należy z niego korzystać z głową. Pamiętajmy, by nie pozwolić, by wciągnął nas w swój wir i zdominował nasze życie. Miejmy się na baczności i bądźmy świadomymi konsumentami. Wtedy streaming będzie przynosił nam radość, a nie frustrację.
